Προς

 Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο

Κοιν Φαρμακευτικοί Σύλλογοι

τώρα, αλλά σίγουρα μπορεί να βοηθήσει στο να μην προσθέσουμε και νέα.

Η δημοσίευση του πρώτου μνημονίου ήταν αρκετή να δείξει το κλίμα των

προθέσεων της κυβέρνησης ή για να ακριβολογούμε των παραγόντων που

έλεγχαν πλέον την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα.

Για κάποιους συναδέλφους αυτό ήταν κάτι το αδιαπραγμάτευτο και για

άλλους ήταν απολύτως μαχητό.

Όσοι πίστευαν ότι τη κατάσταση που διαμόρφωνε το μνημόνιο μέσα σε μια

αδρανοποιημένη – χρεοκοπημένη κοινωνία θα μπορούσαμε εμείς σαν

κλάδος να την αποφύγουμε πέρασαν προς τα έξω προτάσεις συγκεκριμένων

πολιτικών .

Άλλοι προέβαλλαν μία τακτική στα πλαίσια ρήξης και ανατροπής της όλης

κατάστασης και άλλοι κινήθηκαν με κουτοπόνηρες και καιροσκοπικές

προσεγγίσεις μέσα από υποσχέσεις αρμόδιων και αναρμόδιων ότι τα

γραφόμενα στο μνημόνιο δεν θα εφαρμόζοντο σε μας.

Πάνω σε αυτή την λογική πολλοί εκ των συνδικαλιστών μας αναλώσαν

εαυτούς προσπαθώντας να προσεγγίσουν το θέμα με τις τακτικές

προηγουμένων ετών.

Ατυχώς γι αυτούς και για μας οι νέες συνθήκες ήταν δραματικά

διαφορετικές.

O ΠΦΣ και οι περιφερειακοί Σύλλογοι στο σύνολο τους βρέθηκαν από την

μια μέρα στην άλλη κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες και ανακάλυψαν

έντρομοι ότι δεν μπορούσαν να τις χειριστούν.

Δεν είναι καιρός να χρεώσουμε κακές προθέσεις σε κανέναν.

Απλά η κατάσταση όπως διαμορφώθηκε απέδειξε περίτρανα ότι στο σύνολο

του κλάδου υπήρξε μια ανικανότητα σωστής εκτίμησης των νέων συνθηκών

και μια έμμονη σε παλιές τακτικές παρ όλο που έγινε πολύ γρήγορα σαφές

ότι πλέον δεν μπορούσαν να δώσουν αποτέλεσμα.

Στα δυο αυτά χρόνια έγιναν προσπάθειες μέσα από αναστολές, απεργίες

και διαπραγματεύσεις να αποφύγουμε την προδιαγεγραμμένη μοίρα μας.

Με κάποιους Συλλόγους που διεκδίκησαν ένα ηγετικό ρόλο στις

αγωνιστικές κινητοποιήσεις και έναν ΠΦΣ που προσπαθούσε να είναι και

με τον αστυφύλακα και με το χωροφύλακα.

Όπως ήταν επόμενο αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να δημιουργηθεί ένα

διχαστικό κλίμα στον κλάδο που είναι ότι χειρότερο αυτήν την περίοδο.

Όλα αυτά σε έναν κλάδο που τα προηγούμενα χρόνια ευημερούσε

πιστεύοντας ότι αυτή η ευημερία όντας απ ευθείας εξαρτώμενη από τις

κρατικές δαπάνες δεν θα κινδύνευε ποτέ και θα κρατούσε εσαεί και θα

περιελάμβανε τα παιδία του, τα εγγόνια και τα δισέγγονα του.

Από την πρώτη στιγμή είμαστε ανυποχώρητοι και αρχίσαμε να βάζουμε με

ευκολία κόκκινες γραμμές.

Χάσαμε τον λογαριασμό και στο τέλος μας τελείωσε και το χρώμα.

Με τον καιρό απεδείχθη κάτι που κάποιοι υποπτεύοντο.

Όλες οι γραμμές δεν ήταν ακριβώς κόκκινες.

Με βάση τα γραφόμενα στο μνημόνιο ήταν εμφανές από την πρώτη στιγμή

της κρίσης ότι η μόνη πραγματική κατακόκκινη γραμμή και τα κύρια

ζητούμενα για μας ήταν να μείνει ως έχει το ιδιοκτησιακό, να μην ανοίξει το

επάγγελμα και να μην καταργηθεί η κληρονομικότητα και σε δεύτερη φάση

να παραμείνουν τα πληθυσμιακά.

Ο επικοινωνιακός χειρισμός στην διεκδίκηση των παραπάνω στόχων ήταν

τουλάχιστον ατυχής.

Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι μερικές δικές μας αδεξιότητες

προσθέσανε σημαντικά επικοινωνιακά όπλα στην φαρέτρα των αρμοδίων με

αποτέλεσμα πολλές φορές να δίνουμε προς τα έξω μια εικόνα ενός κλάδου

που αμύνεται όντας εν αδίκω.

Πρώτα προβάλαμε κατ επανάληψη και σε όλους τους τόνους ότι τα

φαρμακεία στην Ελλάδα είναι πάρα πολλά.

Δώσαμε στοιχεία και συγκριτικούς πίνακες σε σχέση με τις άλλες

«πολιτισμένες» χώρες της Ευρώπης.

Το είπαμε το ξαναείπαμε.

Αλήθεια γιατί επιμέναμε τόσο?

Να το εμπεδώσουν οι αρμόδιοι και να μην επιτρέψουν να ανοίξουν νέα

φαρμακεία ή για να προσπαθήσουν να κλείσουν μερικά από τα ήδη

«πολλά» υπάρχοντα????

Αμέσως μετά συνδέσαμε απ ευθείας το ύψος των δαπανών για τα φάρμακα

με τον αριθμό των φαρμακείων.

Είπαμε λοιπόν κατ επανάληψη να μην ανοίξουν νέα φαρμακεία γιατί το

Ασφαλιστικό Σύστημα δεν αντέχει και άλλη αύξηση δαπανών.

Η θέση αυτή περιεβλήθη και με ένα επί πλέον κύρος όταν λέγεται και

ξαναλέγεται από τον πρώην Διοικητή του ΙΚΑ

Αυτό ήταν τουλάχιστον εγκληματικό.

Από την μια μεριά δώσαμε το δικαίωμα στους αρμοδίους να «δουν» την

μείωση του αριθμού των φαρμακείων σαν μέσο για τη μείωση των δαπανών

των Ασφαλιστικών Ταμείων και από την άλλη μεριά μας ενέπλεξε σαν

κλάδο στους μηχανισμούς της «παράλογης» αύξησης της συνταγογραφίας.

Με άλλα λόγια ισχυριστήκαμε και επιμείναμε ότι εμείς σαν κλάδος

«δημιουργούμε» ζήτηση στο φάρμακο

Βέβαια η αξιοπιστία μας πήγαινε περίπατο όταν την ίδια στιγμή

προσπαθούμε να αποδώσουμε την ευθύνη για την συνταγογραφία και την

αύξηση των δαπανών στους γιατρούς.

Στο θέμα του κλειστού επαγγέλματος υπήρξε η πλήρης παράνοια.

Λέγαμε ότι το επάγγελμα είναι ανοικτό δίνοντας και τον αριθμό των

φαρμακείων που έχει ανοίξει τα τελευταία χρόνια την ίδια στιγμή που από

τα ΜΜΕ απειλούσαμε να μην διανοηθεί κανείς να ανοίξει το επάγγελμα

γιατί θα γίνει χαμός.

Φυσικά ούτε εδώ δεν παραλείψαμε να συνδέσουμε τον αριθμό των

φαρμακείων με τις δαπάνες.

Το σλόγκαν ήτανε ότι αν ανοίξει το επάγγελμα η φαρμακευτική δαπάνη θα

είναι πλέον ανεξέλεγκτη.

Η αλήθεια βέβαια ήταν και είναι απλή.

Το επάγγελμα είναι ανοικτό και κλειστό

Κλειστό για τα μεγάλα αστικά κέντρα και ανοικτό για την επαρχία.

Χωρίς αυτό να είναι απόλυτο το σίγουρο είναι ότι αυτή η κατάσταση

κάποιους βολεύει.

Όσον αφορά τα πληθυσμιακά τι να πούμε.

Άνθρακες ο θησαυρός.

Είναι αξιοπερίεργο γιατί ασχοληθήκαμε τόσο πολύ.

Πανηγυρίσαμε αποφάσεις Ευρωπαϊκών δικαστηρίων και μερικοί από τους

συνδικαλιστές μας πήραν και τα συχαρίκια με SMS.

Θρίαμβος λέει μεγάλη νίκη του κλάδου.

Τα πληθυσμιακά αποτελούν ήδη Ευρωπαϊκό κεκτημένο

Ας μας εξηγήσουν τώρα αν αυτό το κεκτημένο εμπόδισε τον Υπουργό να τα

μειώσει τα πληθυσμιακά από τα 1500 στα 1000.

Κανείς από αυτούς τους θριαμβολογούντες δεν σκέφτηκε ότι η κατοχύρωση

αυτού καθ αυτού του κριτηρίου δεν σημαίνει απολύτως τίποτα από την

στιγμή που μπορεί να γίνει λάστιχο και να φτάσει στους 10 κάτοικους ανά

φαρμακείο.

Τότε θα πούμε ότι είμαστε εναντίον των πηληθυσμιακών?

Κρίνοντας από το αποτέλεσμα τόσο το Υπουργείο όσον και η κοινωνία

μάλλον δεν κατάλαβε τίποτε από τους ισχυρισμούς μας.

Αν δεν κατάλαβε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που εμείς σκοπεύαμε.

Και βέβαια από την μεριά του Υπουργείου δεν μπορούμε να έχουμε

αξιώσεις γιατί εκεί τα κριτήρια είναι διαφορετικά.

Το ότι όμως ο κόσμος για πολλά πράγματα φάνηκε να μην έχει καλή

ενημέρωση δεν έχει να κάνει με u964 την δική του κακή προαίρεση αλλά από την

δική μας ανικανότητα.

Πολλές φορές μας ρωτούσαν αν είναι ανοικτό το επάγγελμα και μετά τι σας

πειράζει εσάς αν ανοίξει αφού είναι ήδη ανοικτό.

Μετά την αποτυχία μας στο επικοινωνιακό επίπεδο όσον αφορά τα θεσμικά

και το μπαράζ μέτρων εναντίον μας από το Υπουργείο, ήταν επόμενο να

αναγκαστούμε εκ των πραγμάτων να αναδείξουμε σαν μοναδικό κομβικό

θέμα του κλάδου τις πληρωμές των Ασφαλιστικών Ταμείων.

Εννοείται ότι ήταν και είναι σημαντικό το θέμα των πληρωμών και

εννοείται ότι οι μεγάλες καθυστερήσεις από τα Ασφαλιστικά Ταμεία έχουν

ήδη φτάσει τα φαρμακεία μας σε οριακό σημείο.

Το ότι φτάσαμε στην ουσία να έχουμε μόνο ένα αίτημα έδωσε στους

αρμόδιους την δυνατότητα μακριά από θεσμικές πολυπλοκότητες να

«παίζουν» με υποσχέσεις για ποσά που πήγαιναν και ερχόταν και με

ημερομηνίες και αναβολές και εμείς πρόθυμοι τους πιστεύαμε, αναβάλαμε

κινητοποιήσεις και μοιράζαμε sms.

Το τελικό αποτέλεσμα όλοι το ξέρουμε πλέον.

Όρεξη να έχουμε να μετράμε απώλειες.

• Μειώθηκαν τα πληθυσμιακά

• Μειώθηκε το περιθώριο του κέρδους μας

• Καθιερώθηκε το rebate το οποίο σε δεύτερο χρόνο αυξήθηκε για να

προστεθεί αργότερα και ένα δεύτερο.

• Καθιερωθήκαν τα ΦΥΚ που ξεκίνησαν με περιθώριο κέρδους 18%

για να πάνε μετά στο 16% με παράλληλη διεύρυνση της λίστας και με

προοπτική να δίνονται όλα από το δίκτυο φαρμακείων του ΕΟΠΥΥ.

Βέβαια ο ορισμός των ΦΥΚ στην ουσία είναι τόσο ελαστικός που

χώρεσε μέσα και φάρμακα των 200€.

• Μειώθηκαν τα χορηγούμενα από τα Ασφαλιστικά Ταμεία φάρμακα

μέσα από λίστες όλων των ειδών θετικές, αρνητικές, ΜΗΣΥΦΑ, πού

και αυτές διευρύνονται μέρα με την μέρα.

Αυτό είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει σε μεγάλη μείωση του τζίρου

δεδομένης και της μεγάλης μείωσης της αγοραστικής δύναμης των

ασφαλισμένων.

• Καθιερώθηκε το κέρδος κατ αποκοπή το οποίον αν εφαρμοστεί δεν

υπάρχει κανένας λόγος να πουλάμε φάρμακα πάνω από το 200€

χονδρική τιμή.

Και βέβαια κανείς δεν μας διαβεβαιώνει ότι αύριο το όριο των 200€

δεν θα μειωθεί.

• Οι επανειλημμένες μειώσεις τιμών χωρίς μεταβατική περίοδο μας

δημιούργησαν μεγάλες απώλειες ρευστού λόγω απαξίωσης των stock

μας και μείωσαν κατά πολύ τον τζίρο μας.

• Τα γάλατα πρώτης βρεφικής ηλικίας πήγαν στον Super Market με ένα

σκεπτικό σκέτη παγίδα που δεν θα το αφήσουν ανεκμετάλλευτο στο

μέλλον.

• Το ωράριο μετά από επανειλημμένες προσπάθειες του Υπουργού

ήλθε στα μέτρα μιας μειονότητας του κλάδου.

• Το περιθώριο του κέρδους του χονδρεμπορίου μειώθηκε και αυτό

δημιούργησε σε μας ασφυκτικές συνθήκες όσον αφορά τους

διακανονισμούς των αγορών μας.

Ήδη αυτήν την στιγμή «εκβιαζόμενοι» από αποθήκες και εταιρείες

στην ουσία αγοράζουμε σχεδόν μετρητοίς και πουλάμε με πίστωση

αορίστου χρόνου στα Ασφαλιστικά Ταμεία

• Ο τρόπος που εφαρμόζεται αυτήν την στιγμή η συνταγογράφηση με

δραστική ουσία και η επέκταση της συνταγογραφίας των γεννοσήμων

από την μία μεριά θα απαξιώσει τον τζίρο μας και από την άλλη θα

αυξήσει κατά πολύ τα stock.

• Η επέκταση της ηλεκτρονικής συνταγογραφησης χωρίς αναβάθμιση

του συστήματος και χωρίς εξοπλισμό των ιατρείων του ΕΣΥ θα μας

δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα.

Από την μία μεριά θα μας αυξήσει τα λειτουργικά έξοδα όταν για

κάθε συνταγή θα θέλουμε μισή ώρα να την καταχωρήσουμε σε ένα

σύστημα που κυριολεκτικά «σέρνεται» και από την άλλη θα μειώσει

κατά πολύ την συνταγογραφία.

• Οι ελλείψεις βασικών φαρμάκων που έχουν αυξηθεί δραματικά σαν

απόρροια της απαξίωσης των τιμών έχουν δημιουργήσει ασφυκτικές

συνθήκες στην λειτουργία μας με τα κυκλώματα των εξαγωγών να

θησαυρίζουν σχεδόν ανεξέλεγκτα

Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και την δραματική μείωση του

προϋπολογισμού για τα φάρμακα ολοκληρώνουμε την περιγραφή μιας

καταστροφής.

Στο ερώτημα είναι τώρα τι κάνουμε.

Λοιπόν έχουμε και λέμε

1. Να παραδεχτούμε ότι χάσαμε και δεν είμαστε οι μόνοι στην Ελλάδα

του μνημονίου που χάσαμε πολύ περισσότερο που είμαστε και ένας

κλάδος στηριζόμενος στις κρατικές δαπάνες.

Χωρίς αυτήν την παραδοχή θα συνεχίσουμε να είμαστε στην χειμερία

νάρκη.

2. Να αναλύσουμε τι χάσαμε και τι σημαίνουν αυτά που χάσαμε για το

σύνολο του κλάδου χωρίς ψεύτικα κλάματα και μοιρολόγια και χωρίς

θριαμβολογίες του ότι δεν τα χάσαμε όλα..

Χρειάζεται έστω και αυτήν την στιγμή να αντιμετωπίσουμε το θέμα

με ειλικρίνεια.

Δεν προσφέρουν υπηρεσίες στον κλάδο οι συνάδελφοι που από την

μία μεριά μοιρολογάνε για την μείωση του τζίρου και από την άλλη

μεριά ξέροντας ότι είναι πολύ πάνω από τα όρια της επιβίωσης u957 να

σπεκουλάρουν πάνω στην καταστροφή του απέναντι.

3. Να αρχίσουμε πλέον να διαμορφώνουμε την απάντηση μας στο

παμπάλαιο ερώτημα του τι φαρμακείο θα έχουμε στο μέλλον.

Να συζητήσουμε αν μπορεί όλοι να χωρέσουμε στο νέο περιβάλλον

του φαρμακείου που διαμορφώνεται και αν ναι πώς αυτό μπορεί να το

υλοποιήσουμε

Όπως καταλαβαίνετε οι αρμόδιοι της κυβέρνησης ολοκλήρωσαν ότι είχαν

αναλάβει.

Κατάφεραν να αλλάξουν δραματικά το περιβάλλον του φαρμάκου στην

Ελλάδα..

Τώρα είναι η δική μας σειρά να δούμε πώς θα λειτουργήσουμε σε αυτό το

περιβάλλον.

Επειδή κακώς η σιγουριά που είχαμε δεν μας επέτρεπε να έχουμε στα

συρτάρια μας ένα plan B είμαστε εκ των πραγμάτων υποχρεωμένοι να το

δημιουργήσουμε τώρα χωρίς άλλη αναβολή.

Ο ΠΦΣ με τον τρόπο που πολιτεύτηκε και συνεχίζει να πολιτεύεται

δυστυχώς δεν μπορεί να δώσει τίποτα περισσότερο.

Δεν έχουν νόημα τα αναθέματα και τα λαϊκά δικαστήρια.

Εδώ και τώρα επιβάλλεται πλέον να κινηθεί γρήγορα και με εντελώς

διαφορετικό τρόπο.

Δεν υπάρχει χρόνος να «παίζουμε» με Γενικές Συνελεύσεις που καταλήγουν

να παίρνουν την όποια απόφαση 10 άτομα αργά το απόγευμα Σαββάτου.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια για συσκέψεις και διασκέψεις, για μαζώξεις και

παραμαζώξεις, για περιοδείες και Δημόσιες σχέσεις

Δεν ωφελούν τα από έδρας μοιρολόγια, οι κατάρες και τα αναθέματα για το

Υπουργό, την Κυβέρνηση και την Τρόικα και σε όποιον άλλον

αναγορεύουμε σε εχθρό του κλάδου.

Δεν έχει πλέον κανένα νόημα ο χωρισμός του κλάδου σε νομοταγείς και σε

πεμπτοφαλαγγίτες, σε αγωνιστές και σε προδότες.

Καλώς ή κακώς ο μύλος του μνημονίου μας έχει όλους πλήρως

ομογενοποιήσει.

Δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να αναφέρομαι τα σχέδια που

απεργάζονται οι εχθροί μας.

Είναι καιρός να ασχοληθούμε με τα δικά μας σχέδια.

Εδώ και τώρα λοιπόν πρέπει να γίνει μια σοβαρή συζήτηση του ΠΦΣ με τα

ΔΣ όλων των Συλλόγων.

Μια συζήτηση και ανάλυση της κατάστασης με βάση τα δεδομένα που

έχουμε και όχι αυτά που θα θέλαμε να έχουμε

Όποιος βιάζεται να προλάβει το αεροπλάνο της επιστροφής που θα φεύγει

σε μια ώρα καλό είναι να μην συμμετέχει

Αυτές οι συζητήσεις να συνεχίσουν για όσο χρόνο και όσες φορές

χρειάζεται μέχρι να καταλήξουμε κάπου.

Μέχρι να διαμορφώσουμε ένα «συνολικό» σχέδιο επιβίωσης u964 του κλάδου

στις νέες συνθήκες που έχουμε μπροστά μας.

Και όταν λέμε επιβίωση εννοούμε επιβίωση μην φοβόμαστε την λέξη

Αυτό το σχέδιο ο κάθε Σύλλογος θα πρέπει να το μελετήσει και να βρει

τρόπους να το φέρει στα μέτρα του λαμβάνοντας υπ όψη τις ιδιαιτερότητες

της περιοχής του.

Αυτά θα έπρεπε να είχαν γίνει χθες αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν

μπορούμε να τα κάνουμε τώρα

Αν πιστεύουμε ότι τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ας μείνουν ο

ΠΦΣ και οι περιφερειακοί Σύλλογοι στον γραφειοκρατικό διεκπεραιωτικό

τους ρόλο και να περιμένουμε όλοι μας το μοιραίο «δειλοί και άβουλοι

αντάμα».

Θεοδωρόπουλος Δημήτριος

Αντιπρόσωπος Φαρμακευτικού Συλλόγου Ηλείας__